تاثیر فعالیت بدنی بر سطوح هموسیستئین سرم زنان چاق و دارای اضافه وزن

اهداف: در سال های اخیر، هموسیستئین خون به عنوان عامل اصلی پاتوژنز بیماری های قلبی- عروقی مورد توجه قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر فعالیت بدنی بر سطوح هموسیستئین سرم و سایر عوامل خطرزای قلبی- عروقی در زنان چاق یا دارای اضافه وزن بود. مواد و روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه شاهد در سال 1394، 18 نفر از زنان مراجعه کننده به مجموعه های ورزشی الزهرا(س) مناطق 3 و 4 تهران به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده و مورد مطالعه قرار گرفتند. آزمودنی ها به صورت تصادفی به دو گروه فعالیت بدنی و شاهد تقسیم شدند که برنامه مداخله برای گروه فعالیت بدنی اجرا شد و گروه شاهد هیچ مداخله ای دریافت نکردند. پروتکل تمرین شامل تمرین کششی و فعالیت ایروبیک با شدت ۶٠ تا ٧٥% حداکثر ضربان قلب به مدت ١٠ هفته و ٥ جلسه در هفته بود. در آغاز و ٤٨ ساعت پس از پایان تمرین، سطوح هموسیستئین سرم و لیپیدها در آزمودنی ها مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها به کمک نرم افزار spss 16 و با استفاده از آزمون های t زوجی و t مستقل تحلیل شدند. یافته ها: بعد از اجرای تمرینات ورزشی، میانگین سطح هموسیستئین سرم در گروه فعالیت بدنی نسبت به گروه شاهد کاهش معنی داری یافت (٠01/٠=p)، اما در میزان چربی های خون تفاوت معنی داری بین دو گروه فعالیت بدنی و شاهد وجود نداشت (05/0p>). نتیجه گیری: ١٠ هفته فعالیت بدنی در زنان چاق یا دارای اضافه وزن می تواند با کاهش غلظت هموسیستئین سرم، خطر ابتلا به بیماری های قلبی- عروقی را کاهش دهد.